Onderzoekers van de Universiteit Utrecht hebben een nieuwe fluorescerende ‘sensor’. Met dit hulpmiddel kunnen wetenschappers voor het eerst zien hoe DNA-schade en -herstel zich in real time afspelen in levende cellen. Het maakt de weg vrij voor experimenten die eerder niet mogelijk waren.
Het DNA in onze cellen raakt voortdurend beschadigd door zonlicht, chemische stoffen, straling of simpelweg door de vele processen die ons lichaam draaiende houden. Meestal herstelt de cel die schade snel en efficiënt. Maar als dat herstel niet goed lukt, kan dat grote gevolgen hebben. Dit speelt een grote rol bij veroudering, kanker en andere ziekten. Tot nu toe is het voor onderzoekers erg omslachtig om dat herstelproces goed te volgen. Onderzoekers kunnen alleen een momentopname maken van wat er in een cel gebeurt, en niet wat er daarna nog plaatsvindt. Om een beeld te krijgen van wat er door de tijd heen gebeurt in een cel, moeten ze voor elk tijdstip een cel doden en als het ware fixeren.
De onderzoekers maakten een DNA-schadesensor waarmee je kunt volgen hoe schade aan DNA ontstaat en weer verdwijnt in levende cellen en zelfs in levende organismen. Hoogleraar Tuncay Baubec, die het onderzoek leidde: “Onze sensor is echt anders. (…) Hij is opgebouwd uit onderdelen van een natuurlijk eiwit dat de cel zelf al gebruikt. De sensor komt vanzelf naar de plek van de schade en laat die ook weer los. Daardoor zien we hoe de cel zich daadwerkelijk gedraagt, en niet een momentopname.”
Lees het hele bericht op de site van de Universiteit Utrecht.
