Geweld tussen partners laat zich niet eenvoudig herleiden tot het karakter of gedrag van één dader. De dynamiek binnen een relatie blijkt minstens zo bepalend, zo blijkt uit nieuw onderzoek van Tilburg University. Voor het eerst werden persoonlijke risicofactoren van zowel daders als slachtoffers onderzocht.
Uit het onderzoek komt naar voren dat jeugdtrauma’s, hechtingsproblemen, onaangepast gedrag en het bagatelliseren van immoreel handelen weliswaar risicofactoren zijn, maar dat stressvolle omstandigheden mogelijk een grotere rol spelen. Denk aan baanverlies, financiële zorgen of uitputting na de geboorte van een kind.
Hoogleraar ontwikkelingspsychopathologie en forensische psychologie Stefan Bogaerts noemt de aanpak “holistisch”. “Persoonlijke kenmerken kunnen niet worden losgezien van interpersoonlijke contexten en bredere maatschappelijke omstandigheden. Werkloosheid of andere ingrijpende veranderingen kunnen direct invloed uitoefenen op een relatie. Wanneer iemand daarnaast een kort lontje heeft, kan zo’n stressfactor het kantelpunt vormen.”
Die dynamiek is wetenschappelijk lastig te vatten, benadrukken de onderzoekers. Het klassieke onderscheid tussen dader en slachtoffer blijkt niet altijd houdbaar. “In een hoogoplopende ruzie kunnen partners elkaar triggeren,” zegt Frowijn. “Het slachtoffer kan zich bijvoorbeeld verdedigen door te schreeuwen of te duwen.” De wetenschappers willen nog verder onderzoek doen naar de rol van relatiedynamiek en contextuele factoren.
Lees het hele verhaal op de site van Tilburg Universiteit.
