Een interdisciplinaire onderzoekssamenwerking aan de Universiteit Utrecht – bekend als het PFAS Remediation Living Lab – heeft tot doel duurzame manieren te vinden om deze chemische stoffen uit het milieu te verwijderen. Zij kunnen experimenteren met vervuilde grond op het Utrecht Science Park en daar ook verschillende saneringsmethoden testen.
Een ‘Living Lab’ voor het bestuderen van PFAS-verontreiniging
Het veld waar ze aan werken, een klein weiland dat ooit werd gebruikt voor brandtrainingen door de bedrijfshulpverleners-organisatie van de universiteit, bleek vervuild te zijn met PFAS uit blusschuim en dat in hoeveelheden die een risico vormen voor mens en dier.
De eerste stap is begrijpen hoe PFAS zich door het milieu verplaatsen, zegt milieuhydroloog Stephanie Lutz, die volgt hoe water zich door het vervuilde veld beweegt om te zien waar deze chemicaliën naartoe gaan. “We willen weten of PFAS dieper in de bodem sijpelen en het grondwater bereiken, of dat ze dichter bij het oppervlak blijven,” legt Lutz uit.
In een poging om PFAS efficiënter weg te spoelen, probeerde het lab van Johan van Leeuwen en Alroune Zech een niet direct voor de handliggende oplossing: zeep. Meer specifiek, een natuurlijke, biologisch afbreekbare zeep die zou kunnen bijdragen om PFAS sneller uit de bodem te spoelen dan met enkel regenwater. “PFAS-verbindingen hechten zich aan oppervlakken en gedragen zich meer als virussen dan de ons bekende organische verontreinigingen,” legt Van Leeuwen uit. “Net zoals zeep helpt om virussen weg te spoelen, dachten we dat het ook voor PFAS zou kunnen werken – en dat deed het.”
Lees het hele bericht op de site van de UU.
