Houden internationaal opererende bedrijven echt rekening met hun ethische impact? Recent onderzoek laat een verschuiving in houding zien – vooral op het gebied van duurzaamheid, mede door verplichte ‘due diligence’-wetgeving binnen de EU. Die is bedoeld om bedrijven verantwoordelijk te houden voor milieu- en mensenrechtenrisico’s binnen hun wereldwijde toeleveringsketens. Trisha Cruz onderzoekt hoe deze regelgeving het bedrijfsgeweten en de bedrijfspraktijken in het mondiale Zuiden beïnvloedt. Zijn slachtoffers van zogenaamde ‘negatieve externe effecten’ van bedrijven er daadwerkelijk beter aan toe?
“Vanaf ongeveer 2010 hebben grote internationale organisaties zoals de OESO richtlijnen voor due diligence voor multinationale ondernemingen (MNO’s) gepubliceerd. In 2024 werd in de EU de wet aangenomen die ik de “Big Law” noem: de Corporate Sustainability Due Diligence Directive, ofwel CS Triple D. Deze wet is bedoeld om alle bestaande nationale due diligence-wetten in de EU te harmoniseren en een gelijk speelveld te creëren op het gebied van duurzaam ondernemingsbeleid. Ook maakt deze wet de vrijwillige richtlijnen verplicht door ze meer ‘tanden’ te geven. Artikel 29 van de CSDDD voorziet bijvoorbeeld in een geharmoniseerde civielrechtelijke aansprakelijkheid in de hele EU voor bedrijven die geen due diligence toepassen in hun waardeketens. (…)
Tegelijkertijd probeerden verschillende sectoren – waaronder naar verluidt een groot deel van het bedrijfsleven – bij de invoering van de CSDDD vorig jaar de invoering uit te stellen. (…) Desondanks verschuift het Europese bedrijfsgeweten van duurzaamheid als een optie naar duurzaamheid als een noodzakelijke keuze in het dagelijks handelen. Maar ik moet nog onderzoeken of dit ook daadwerkelijk doorsijpelt naar het mondiale Zuiden.”
Lees het hele interview op de site van Tilburg Universiteit.
