De bedoelde interpretatie van deze rij symbolen is niet die van een zin in de Nederlandse taal
Jan Broersen
Paradoxen zoals de leugenaarsparadox (“wat deze zin zegt, is niet waar”) worden semantische paradoxen genoemd. Maar ik denk dat dat een slechte naam is. Bij de leugenaarszin zit het conflict in de waarheid van de zin (waar of niet waar), maar niet in haar betekenis. Zou het conflict in de betekenis zitten, dan zouden we niet eens toekomen aan het herkennen van een conflict in de waarheid van de zin. Maar ik denk dat er inderdaad ook daadwerkelijke semantische paradoxen zouden kunnen bestaan. Dat zijn dan paradoxen waarbij we niet twijfelen tussen waar en onwaar, maar tussen betekenisvol en betekenisloos. De betekenis van zo’n zin zou dan moeten uitdrukken dat de zin betekenisloos is. Ik wil de zelfreferentie uit de leugenaarszin dus nog directer maken en de slang zichzelf niet alleen in de staart laten bijten maar zichzelf helemaal laten opeten. Ik zoek al lang naar voorbeelden van zulke zinnen. Misschien is “De bedoelde interpretatie van deze rij symbolen is niet die van een zin in de Nederlandse taal” er een. Of anders “bsdlf subsjdbvj ihnsdblub ujsbedhb usbedlhj”. Beide voorbeelden zijn niet 100% bevredigend. Misschien moet de conclusie zijn dat zulke echte semantische paradoxen niet kunnen bestaan? Een zin kan niet betekenen dat ze niets betekent?
Haast je langzaam
Inge de Wolf
Ik ben een ongeduldig type en werk in het onderwijs, waar men van aanpakken weet. Door je langzaam te haasten, bouw je de noodzakelijke vertraging in. Dit helpt voor creativiteit, focus en effectiviteit.
