‘De hoeveelheid CO2 die we als mensen aan de natuurlijke koolstofkringloop toevoegen is relatief klein, maar de gevolgen zijn enorm,’ vertelt hoogleraar ecologische economie Klaus Hubacek. Hubacek berekent of de groene alternatieven die we hebben bedacht om minder CO2 uit te stoten eigenlijk wel zo’n goed plan zijn. Zoals bomen planten, auto’s delen of minder werken. Spoiler: bijna alles heeft een keerzijde, ja, in sommige gevallen zelfs die bomen. En we blijven nog steeds ver over onze planetaire grenzen heen gaan.
Neem de Europese Green Deal, die ervoor moet zorgen dat Europa in 2050 een ‘koolstofdioxide-vrije’ economie heeft. Hubacek rekende door wat deze plannen eigenlijk betekenen voor de wereldwijde uitstoot, en concludeerde dat de Europese plannen het koolstofprobleem deels verschuiven in plaats van het te verminderen. Door bijvoorbeeld in de EU bomen te planten, of gewassen voor biobrandstof, zal de voedselproductie naar elders moet uitwijken, wat daar vaak weer tot ontbossing leidt.
Hubaceks onderzoek draait vaak om dit soort grootschalige berekeningen aan goedbedoelde verduurzamingsplannen, waarin hij kijkt naar landverbruik, het effect op biodiversiteit, en of er niet een soort neokolonialisme ontstaat. Zo is bijvoorbeeld een elektrische auto zeker niet onverdeeld positief, vanwege het gebruik van zeldzame metalen die in kwetsbare gebieden gedolven worden. En zelfs een deelauto heeft niet alleen maar goede effecten, zag Hubacek in een ander onderzoek. ‘Dat heeft te maken met het beruchte rebound-effect: wanneer mensen geld besparen omdat ze geen auto bezitten, gaan ze het aan iets anders uitgeven, wat vaak weer een impact op het milieu heeft.’
Lees het hele bericht – uit een serie over CO2 – op de site van de Rijksuniversiteit Groningen.
