Klimaatbeleid is moreel beleid
Klimaatverandering is geen ecologisch probleem meer, het is een existentiële stresstest voor onze samenlevingen. In De duivel in elk van ons beschrijf ik hoe klimaatverstoringen de nieuwe geopolitieke breuklijnen vormen: droogte die conflicten aanwakkert, voedselschaarste die staten ondermijnt, klimaatrampen die sociale cohesie op de proef stellen. Klimaatoorlogen worden niet langer alleen uitgevochten met wapens, maar ook via migratieregimes, grondstoffenpolitiek en technologische dominantie.
De kernvraag is dus niet langer wat het klimaat met ons zal doen, maar wat wij zullen doen wanneer het systeem onder druk komt te staan. Hoe rechtvaardig zijn onze keuzes als hulpbronnen schaarser worden? Wie krijgt toegang tot bescherming, en wie niet? Klimaatbeleid is moreel beleid. En moreel beleid vereist niet alleen CO₂-reductie, maar ook sociaal weerwerk, mondiale solidariteit en veerkrachtige structuren die kunnen omgaan met onzekerheid.
De fout die we blijven maken, is het zoeken naar één grote oplossing. Maar de klimaatcrisis is juist een complex adaptief probleem. De ‘next big thing’ zal geen technologische silver bullet zijn, maar een veelheid aan kleine, lokale, iteratieve ingrepen die zich stap voor stap wereldwijd verknopen tot systeemverandering.
The next big thing will be a lot of small things.