Bram Vanderborght, professor robotica aan de Vrije Universiteit Brussel, heeft een droomproject: een robothuid ontwikkelen.
“Een robothuid zou – in vergelijking met haar menselijke equivalent – extra functies kunnen bevatten. Stel je een omgeving voor waarin mensen en robots naast elkaar bestaan en samenwerken. Het is natuurlijk altijd mogelijk dat een persoon de machines in zijn of haar buurt per ongeluk aanraakt. Maar in de andere richting is dat uiteraard volledig uit den boze: een robot zou op zo’n manier moeten worden uitgerust dat hij de mensen rondom zich nooit aanraakt – zelfs niet per ongeluk, ongeacht welke onvoorspelbare menselijke actie ook. Met andere woorden: mensen en robots moeten dezelfde ruimte, of bubbel, kunnen delen zonder enig veiligheidsrisico.”
Lees hier aan welke eisen zo’n huid zou moeten voldoen.
