Voor zijn doctoraat “Reconstructing the first moments after the Cretaceous-Paleogene boundary impact event: high-resolution petrography and geochemistry of proximal and distal Chicxulub impactites” reconstrueerde geoloog Pim Kaskes van de VUB-onderzoeksgroep AMGC de eerste seconden, minuten, uren en dagen na de inslag aan de hand van een boorkern, die in 2016 werd opgeboord uit de piekring van de ‘dinokrater’ in Mexico.
“De inslag bracht een abrupte klimaatverandering teweeg en de Krijt-Paleogeen massa-extinctie, verantwoordelijk voor het uitsterven van driekwart van het leven op aarde, waaronder de niet-vliegende dinosauriërs. De enorme milieuveranderingen toen zijn hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door grote hoeveelheden gebroken, gesmolten en verdampt gesteente van de inslagplek die pijlsnel de atmosfeer in werden geslingerd. De timing en exacte mechanismen van deze inslagprocessen zijn echter nog niet goed begrepen en die heb ik onderzocht in mijn proefschrift.”
Kaskes’ interesse ging vooral uit naar wat er gebeurde toen de twintig kilometer diepe inslagkrater, die nu begraven ligt onder het schiereiland Yucatán in Mexico, in een mum van tijd en met een enorme kracht weer volliep met omliggend gesteente en water, modder, smurrie en puin uit de Golf van Mexico. Het resultaat was een opeenstapeling van opgesmolten en gebroken gesteente, sueviet genaamd, van meer dan 100 meter dik in de krater. “Normaal gesproken duurt het honderdduizenden tot miljoenen jaren om zo’n dik pakket van gesteente af te zetten”, zegt Kaskes. “In dit extreme geval is het materiaal gevormd binnen één dag, waarvan het grootste deel binnen luttele minuten en uren na de inslag. Dat is voor geologen een ongelofelijk kort tijdsinterval. Voor zover we weten is de Chicxulub krater dan ook de enige plek op Aarde waar we zo’n razendsnel, grootschalig geologisch proces zo goed kunnen zien.”
Lees het hele artikel op de site van de VUB.
