Jaarlijks verliezen zo’n veertig vrouwen in Nederland hun leven, veelal door een (ex-)partner of familielid. Rechters, advocaten en ervaringsdeskundigen wenden zich rechtstreeks tot hoogleraar Marieke Liem. Een signaal, vindt Liem: ‘Hoog tijd voor meer kennis en een gezamenlijke aanpak.’
Femicide is vaak het eindpunt van patronen die al vroeg worden aangeleerd. Veel daders maakten als kind huiselijk geweld mee en leren daardoor conflicten sneller gewelddadig op te lossen. ‘Deze patronen kunnen generaties lang doorwoekeren,’ zegt Liem. In twee derde van de huishoudens waar een vrouw werd gedood, waren kinderen aanwezig. Zij zijn de stille slachtoffers. ‘Het heeft een gigantisch ripple-effect; hun levens zijn volledig getekend,’ aldus Liem.
Liem benadrukt dat er geen kant-en-klare oplossing is: ‘Het vraagt om justitiële maatregelen, inzicht in relatiedynamieken, samenwerking tussen disciplines en een lange adem.’ Breed draagvlak is daarbij cruciaal: onderwijs, beleid, hulpverlening en rechtspraak moeten samen optrekken. Voorlichting, bewustwording en tijdige signalering kunnen geweldspatronen helpen doorbreken. De omslag in denken over kindermishandeling laat zien dat verandering mogelijk is. ‘Vroeger gold een tik als normaal, maar door wetenschap, voorlichting, wetgeving en beleid veranderde dat. Datzelfde is nodig bij gendergerelateerd geweld,’ zegt Liem.
In Nederland is femicide nog geen apart delict, al liggen er plannen voor zwaardere straffen. Liem: ‘Zwaardere straffen zijn niet de oplossing, belangrijker is de pakkans en de zekerheid van vervolging.’
Lees het hele bericht op de site van de Universiteit Leiden.
