Tussen onze cellen bevindt zich de zogenaamde extracellulaire matrix (ECM), een gelachtige omgeving waarin cellen verpakt zijn en hun leven leiden. “De matrix houdt de cellen bij elkaar, biedt het weefsel stevigheid, en communiceert met de cellen”, zegt Rovers, die op 17 december haar proefschrift verdedigde bij de faculteit Biomedical Engineering. “Maar bij ziekte of een ongeluk kan de ECM beschadigd raken en ook de cellen. Soms kan het lichaam de schade echter niet herstellen, wat leidt tot functieverlies van de cellen en het orgaan waar de cellen zich bevinden.” In haar promotieonderzoek keek Maritza Rovers naar manieren om op microscopisch niveau steigers voor cellen te maken, die kunnen worden gebruikt om oogcellen te ondersteunen of zelfs zenuwgroei bij ruggenmergletsels te bevorderen.
Om dergelijke steigers te realiseren, wendde Rovers zich tot de wereld van de supramoleculaire chemie, die synthetische bouwstenen (bekend als monomeren) gebruikt die kunnen assembleren tot netwerken. “De gevormde netwerken, of zogenoemde steigers, leiden tot hydrogels met eigenschappen die de ECM nabootsen.” Dergelijke hydrogels zijn echter vaak vrij verdicht of omvangrijk met beperkte ruimtelijke controle. “De natuurlijke ECM wordt fijn gereguleerd door processen op verschillende lengteschalen en bulkhydrogels kunnen dit niet altijd nabootsen. Microgelen, als kleine microscopische bouwstenen voor grotere steigers, bieden een oplossing om de ECM na te bootsen”, zegt Rovers.
Lees het hele bericht op de site van de TUe.
