Nieuw internationaal onderzoek onder leiding van professoren Willy Baeyens en Yue Gao van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) toont aan dat het plankton niet alleen de basis vormt van de mariene voedselketen, maar ook een belangrijke natuurlijke bondgenoot is in de strijd tegen klimaatopwarming. Ze onderzochten welke voedingsstoffen het ecosysteem daar beheersen en controleren, in het bijzonder de groei en samenstelling van het plankton. Plantaardig plankton of fytoplankton functioneert als de longen van de oceaan. Via fotosynthese zet het zonlicht en CO₂ om in zuurstof en organisch materiaal, waarbij tegelijkertijd de hoeveelheid CO2 in de lucht vermindert.
In de Zuidelijke Oceaan, de oceaan rond de zuidpool, is er relatief weinig fytoplankton. “Een Amerikaans onderzoeker op het einde van de vorige eeuw claimde dat het gebrek aan fytoplankton te maken had met de afwezigheid van het element ijzer in die oceaan”, zegt Baeyens. “Give me a tanker with iron and I will create a new Ice Age”. Hij had deels gelijk, zo bleek bij experimenten waarbij ijzer in opgeloste vorm in de oceaan werd gestort. Het gevolg was een tijdelijke grote planktonbloei in de gebieden waar het ijzer terechtkwam.”
“Ongeveer 25 procent van het plankton verdwijnt uit de bovenste lagen van de oceaan en zakt naar de diepzee en sedimenten”, zeggen Baeyens en Gao. “De hoeveelheid CO2 die zo tijdelijk geneutraliseerd wordt, is voor alle oceanen samen, enorm. De oceanen zijn het grootste opvangreservoir van atmosferische CO2. Het plankton en de gebonden koolstof kan er voor honderden jaren opgeslagen blijven. Het mechanisme is bekend als de ‘biologische pomp’ en is cruciaal voor de klimaatbalans van onze planeet.”
Lees het hele bericht op de site van de VUB.
