De COPzorgen van Homo stupidus stupidus

Misschien moeten we niet alleen leren sterven, maar ook leren uitsterven, zoals Roy Scranton, en recenter ook Lisa Doeland, reeds voorstelde. Het is inmiddels duidelijk, met een consensus van 95%, gebaseerd of wetenschappelijke papers, dat de aarde versneld aan het opwarmen is door menselijke activiteiten.

De grote vraag lijkt mij vooral of de mens ook in staat is om dat proces (nog) om te draaien. Voorlopig ziet het er niet echt hoopgevend uit en er worden wereldwijd niet minder, maar steeds meer en meer broeikasgassen uitgestoten die de hoofdverantwoordelijke zijn voor de klimaatcrisis waar we ons momenteel in bevinden.

Homo superbus (de arrogante mens) lijkt voornamelijk in te zetten op een toekomstige techno-fix, een miraculeuze uitvinding, een Deus ex machina, die al onze vervuiling uit het verleden kan teniet doen. Als dat al mogelijk is, komt zo’n oplossing dan nog op tijd?

Enkele virussen daargelaten, is Homo sapiens sapiens het enige dier dat zichzelf ten gronde richt door zijn eigen leefomgeving zodanig te verzieken dat overleven uitgesloten wordt. Homo stupidus stupidus lijkt me een betere naam voor dit vreemde wezen, dat ook nog eens een geheel geologisch tijdperk naar zijn handelen heeft vernoemd, het zogenaamde Antropoceen. Over superbus gesproken…

De vraag hoe ‘we’ moeten omgaan met de opwarming van de aarde ligt ook weer in het antropocentrische verlengde daarvan. Hoe moeten alle andere dieren, planten en organismen omgaan met de opwarming van de aarde? Is dat geen relevantere vraag? Nog een beetje olie op het vuur en we verdwijnen vanzelf. Laten we daar alvast van uitgaan en proberen, als laatste goede daad, om de schade voor alle andere levende wezens zo klein mogelijk te maken. Wat ons rest is leren uitsterven, en zo erg is dat echt niet hoor, we zijn tenslotte maar mensen.