Neurochirurg Pieter Kubben heeft een droomproject: alle nascholingen zijn wat hem betreft voortaan geheel online.
“Los van het reizen: ik vind me inschrijven voor congressen vergelijkbaar met het kopen van muziekalbums. Waarom het hele album kopen als je alleen interesse hebt in enkele liedjes, van diverse albums? Met alle streaming services kun je je eigen muzieksmaak naar hartenlust finetunen en een gepersonaliseerde playlist maken, die door de achterliggende algoritmen ook nog voor je wordt aangevuld. Waarom ben ik dan voor nascholing nog steeds afhankelijk van die verouderde ‘albummentaliteit’? En met alle respect voor sociale interacties, waarvan ik het belang niet wil afschrijven: zijn die zó belangrijk dat ze de bovengenoemde CO2-uitstoot rechtvaardigen? Hoe effectief zijn congressen werkelijk in het nastreven van dat doel? Of zouden we op zijn minst niet eens een beetje meer ons best mogen doen om te bedenken hoe die online conferencing er dan uit moet zien om wel een (op zijn minst voldoende) goed alternatief te zijn voor al die reizen?”
Lees hier het hele antwoord van Kubben op ‘de jaarlijkse vraag’.
