Kees Machielse, lector Transitie van de Haven bij de Hogeschool Rotterdam, heef een droomproject: U en ik worden de industrie.
“In mijn droomproject zou ik een 3D-privé-project willen starten. Iedereen zou op voordelige wijze een 3d-printer aan kunnen schaffen en ermee leren werken. Waarom wil ik dit? Ik zie 3d-printen, of algemener additive manufacturing, als een mogelijkheid om naar een geheel ander productiesysteem te groeien: een systeem waar je zelf een product maakt, thuis of met buren uit de straat c.q. wijk. Geen massaproductie, maar alleen datgene wat je nodig hebt. En bij voorkeur ook nog met grondstoffen die ook uit de buurt komen door het recyclen van afgedankte producten. En vergelijkbaar met de pc die in het begin als veredelde typemachine werd gebruikt, zal ook hier het eerste gebruik bestaan uit het printen van eenvoudige voorwerpen. Maar in de loop der jaren zullen de geprinte producten complexer worden, bestaan uit meerdere materialen en zodanig ontworpen dat recycling eenvoudig wordt. Hierdoor wordt mede een continue lokale grondstoffenstroom mede gerealiseerd, vergelijkbaar zoals in de natuur er geen afval is. Ik noem dit het realiseren van economies of ecology, als tegenhanger van economies of scale.”
Lees hier het hele antwoord van Machielse op ‘de jaarlijkse vraag’ – en alle 88 andere bijdragen.
