Wetenschappers waarschuwen al decennia voor de catastrofale gevolgen van klimaatverandering, maar de politieke daadkracht blijft achterwege. Ruim driekwart van de landen haalt de klimaatdoelen niet en overheden investeren schrikbarend weinig in technologische innovaties om duurzame energie op te wekken of broeikasgassen actief uit de atmosfeer te halen.
Vanwaar deze verlammende inertie? Niet omdat alle politici immorele cynici zijn, maar omdat het systeem hen gijzelt. Het electorale spel beloont kortetermijndenken: de volgende verkiezingen zijn nooit veraf. Een CO₂-taks opleggen of fors investeren in technologie waarvan de voordelen pas binnen decennia zichtbaar zijn, levert op korte termijn weinig stemmen op. Dus schuiven cruciale beslissingen telkens vooruit.
Moet onze democratie dan op de schop om het klimaat te redden? Nee, ze heeft nood aan een upgrade. Een alternatief dat wereldwijd terrein wint is de burgerraad. Zo’n raad wordt door loting samengesteld en bestaat daarom uit een representatieve steekproef van de bevolking. Nadat men de deelnemers goed informeert over de problematiek en over mogelijke oplossingen, overleggen ze met elkaar in groepen om te komen tot een (hoge graad van) consensus rond bepaalde beleidsvoorstellen.
Lees het hele antwoord van Vlerick op de ‘Jaarlijkse vraag’ – en alle 140 andere antwoorden.
