Eten en eitjes leggen doen koolwitjes exclusief op planten die glucosinolaten produceren. Behalve het kleingeaderde koolwitje. Deze vlinder heeft zichzelf aangeleerd om de steenraket als waardplant te gebruiken. Dat is merkwaardig, aangezien deze plant naast glucosinolaten ook gifstoffen heeft die dodelijk kunnen zijn voor de vlinder.
Cardenoliden heet deze groep van organische verbindingen. De steenraket maakt ze aan om zich te verdedigen tegen insecten. Rupsen van het groot en klein koolwitje gaan nog liever dood van de honger dan dat ze van de steenraket eten. Hoe het kleingeaderde koolwitje toch de smaak te pakken kreeg, zoekt Vidi-winnaar en entomoloog van de WUR Alexander Haverkamp uit.
Entomoloog Haverkamp heeft een theorie. Hij denkt dat een mutatie in het smaakproces van de vlinder verantwoordelijk is voor deze ingrijpende
verandering. Het nadeel is dat er vlinders sterven, het voordeel is dat de soort de plant voor zich alleen heeft.
Haverkamp gebruikt CRISPR-Castechnologie om te kijken hoe smaak werkt bij de vlindersoort.
