Een interview met God
“Op een avond in november zat ik nog wat te schrijven en te schaven aan een artikel over het thema ‘geest’. Als filosoof houdt de geest mij al heel lang bezig, maar de laatste tijd vraag ik me urgent af hoe we in de wereld, en vooral in het westen, in zo’n naargeestige tijdgeest zijn geraakt. Een tijdgeest waarin – om slechts enkele aspecten van de huidige ‘naargeest’ te noemen – wantrouwen en afgunst, rancuneuze complottheorieën en klimaatontkenning zo dominant zijn geworden. Naargeest drijft op het sentiment dat ‘vroeger alles beter’ was. Zo verhindert naargeest de toekomst. Maar zonder zicht op toekomst redden we het niet, en zal de aarde steeds verder opwarmen, waardoor vele soorten zullen uitsterven, waaronder ook de mens. Zo ongeveer ging mijn analyse.
“Wat zou God hier nu van vinden,” vroeg ik me hardop af.
Tot mijn schrik verscheen er opeens een helder licht in mijn schemerige werkkamer. Naast mijn computerscherm stond een engel. “Vrees niet”, sprak zij. “God heeft u gehoord, Hij zal uw vraag beantwoorden.” “Eh … hoe kan dat?” stamelde ik beduusd. “God staat achter u. Luister goed, maar kijk niet om. Geen mens kan God zien.” En weg was de engel. De schemer keerde terug.
Achter mij hoorde ik geschuifel. Maar het bleef stil. “God?”, vroeg ik voorzichtig. “Hier ben Ik,” sprak een zachte stem. “Ik ben hier, omdat Mijn schepping in gevaar is. Jij vroeg wat Ik hiervan vind. Welnu, het gaat Me aan het hart. Ik lijd. En Ik lijd nog het meest aan het onbegrip van jullie mensen, terwijl jullie je toch de kennis van goed en kwaad hebben toegeëigend.”
Lees het complete antwoord van Joachim Duyndam hier, naast alle andere 140 antwoorden.
