Moeder en kind worden tijdens de zwangerschap verbonden door de placenta, die voor uitwisseling van zuurstof en voedingsstoffen zorgt. Toch is er nog veel onbekend over dit cruciale ‘wegwerp-orgaan’. TU/e-onderzoeker Pascalle Wijntjes maakte daarom een placenta-atlas en ontwikkelde een computermodel om vroegtijdig zwangerschapscomplicaties te kunnen bestuderen.
Wijntjes onderzocht tientallen placenta’s met geavanceerde beeldvormende technieken zoals contrastverrijkte echografie (CEUS) en echo localisatie microscopy (ULM) om meer zicht te krijgen op het bloedvatenstelsel van de placenta. Zowel aan de kant van de moeder als die van de foetus. “We gebruiken daarvoor piepkleine bubbels die we in een groot bloedvat spuiten. Door hun geringe afmeting komen ze tot in de fijnste haarvaatjes. Zo kunnen we belangrijke details bestuderen zoals de hoeken tussen bepaalde vaten en de verhouding qua vatdiameter tussen moeder en kind.”
Naast het simuleren van een gezonde placenta, heeft Wijntjes de eerste stappen gezet om afwijkingen in de placenta te na te bootsen. Zo kan ze het vaatstelsel aanpassen zodat het lijkt op een zwangerschapsvergiftiging. Uiteindelijk is het doel om naar een hybride model toe te werken. “Daarbij kunnen we klinische data en fysiologische inzichten combineren met een wiskundig model. Op deze manier wordt het model ook steeds realistischer en betrouwbaarder. En kunnen we daarmee beter de risico’s gaan inschatten of een vrouw een verhoogde kans heeft op complicaties.”
Lees het hele verhaal op de site van de TUe.
