Hoe moeten we omgaan met de opwarming van de aarde?
Het antwoord van Pieter Vermeulen, hoogleraar Amerikaanse literatuur aan de KU Leuven:
Literatuur en het besef van eindigheid
Daar zit denk ik het potentieel: boeken lezen, verhalen vertellen, ideeën delen vanuit het besef dat er binnenkort minder zal zijn—minder literatuur, minder lezers, minder leven. Vanuit het besef dat er niet oneindig veel tijd rest om verhalen door te geven, en dat elk verhaal een opportunity cost heeft. Vanuit het besef van eindigheid. De Amerikaanse literatuurwetenschapper (en Irak-veteraan) Roy Scranton heeft dat learning to die in the Anthropocene genoemd: een soort overlevingskunst waar literatuur (en kunst en cultuur en religie) bondgenoten zijn, al was het maar omdat ze zelf broze en bedreigde verschijnselen zijn.
Elk verhaal een oefening in sterven — elk verhaal een oefening in verder leven met minder leven. Het klinkt, toegegeven, wat zweverig en mystiek. Maar het benoemt wat mij betreft wel een bevreemdend besef: niet meer geloven dat verhalen ons gaan redden, maar wel nog meer dan ooit voelen dat verhalen nodig zijn.
Lees alle antwoorden op de Jaarlijkse vraag.
