De manier waarop bedrijven rapporteren over duurzaamheid is niet duurzaam, zo stelt hoogleraar Corporate Reporting Michael Erkens in zijn oratie.
De waardecreatie van een organisatie wordt niet langer enkel en alleen meer beoordeeld op basis van financiële resultaten. De afgelopen twee decennia is steeds meer aandacht gekomen voor duurzaamheidsverslaglegging, waarbij een breed publiek wordt bereikt. Naast investeerders gaat het ook om klanten, werknemers, toezichthouders en de samenleving. Maar het rapporteren over duurzaamheid blijkt ingewikkeld en de snelheid waarmee wet- en regelgeving uit de grond wordt gestampt, leidt volgens Erkens tot een ondoorzichtig raamwerk waarbij bedrijven en stakeholders niet altijd weten waar ze aan toe zijn.
Op dit moment zijn er verschillende nationale- en internationale organisaties die zich bezighouden met het ontwikkelen van richtlijnen en standaarden met betrekking tot duurzaamheidsverslaglegging. De belangrijkste zijn de Europees Sustainability Reporting Board (SRB), de International Sustainability Standards Board (ISSB), de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) en de internationale Global Reporting Initiative (GRI). “Deze instanties geven vaak wel aan wat bedrijven zouden moeten meten, maar niet hoe ze kunnen bepalen of dit van toepassing is voor hun bedrijf en hoe ze dat meten moeten doen. Daar heb je het eerste probleem al te pakken. Want hoe bepaal je nou of bijvoorbeeld biodiversiteit van belang is voor jouw bedrijf? En hoe meet je dan de gevolgen van je bedrijfsactiviteiten op de biodiversiteit?”
Het tweede probleem wordt veroorzaakt door het versnipperde landschap dat in de loop der tijd is ontstaan. “Stel, je bent een Nederlands bedrijf dat ook in Amerika beursgenoteerd is en daarnaast ook stakeholders in anderen landen heeft. Dat betekent dat je je moet houden aan de Nederlandse-, de Europese- én de Amerikaanse regels rondom duurzaamheidsverslaglegging. Daarnaast willen jouw belanghebbenden wellicht ook graag verslag volgens supranationale regelgeving, zoals die van de ISSB en de GRI. Maar die richtlijnen komen vaak niet met elkaar overeen, dus wat doe je dan als bedrijf?” Willen we duurzaamheidrapportages zèlf ook duurzaam maken, dan moeten we volgens Erkens toewerken naar een wereldwijd uniform raamwerk en meetsysteem.
Lees meer op de site van Nyenrode Business Universiteit
