Plankton in de Zuidelijke Oceaan
Een veel groter potentieel om CO2 uit de lucht te halen wordt geboden door de oceanen. Oceanen vormen niet alleen het grootste CO2-reservoir op aarde maar zij halen ook de grootste hoeveelheid van de totale menselijke CO2 uitstoot uit de lucht. Plantaardig plankton of fytoplankton functioneert daarbij als de longen van de oceaan. Via fotosynthese zet het zonlicht en CO₂ om in zuurstof en organisch materiaal, waarbij tegelijkertijd de hoeveelheid CO2 in de lucht vermindert. Daardoor is het een belangrijke natuurlijke bondgenoot in de strijd tegen klimaatopwarming, maar die bondgenoot kan nog veel efficiënter gemaakt worden. Omdat we weten dat micro-voedingsstoffen de planktongroei beperken in de Zuidelijke Oceaan, wordt daar veel onderzoek naar verricht.
Ook wij hebben als onderzoeksgroep van de VUB (Brussel) onderzocht welke micro-voedingsstoffen er precies de groei en samenstelling van het plankton in de Zuidelijke Oceaan beheersen en controleren, met het doel om een veel beter inzicht in het functioneren en de duurzaamheid van dat ecosysteem te verkrijgen. Dit onderzoek leidde tot een model dat ons zegt wáár, wanneer en in welke hoeveelheden we bepaalde voedingsstoffen in de oceaan moeten brengen om de planktongroei optimaal te verhogen zonder nadelige effecten voor het ecosysteem. Theoretische schattingen van de bijkomende hoeveelheden CO2 die uit de atmosfeer zouden kunnen worden verwijderd, schommelen rond de 100 megaton, wat overeenstemt met de hoeveelheid CO2 die België jaarlijks uitstoot. Meer onderzoek is echter vereist om op pilootschaal onze voorspellingen te toetsen.
Lees het complete antwoord van scheikundige Willy Baeyens hier, naast alle andere 140 antwoorden.
