Elles Raaijmakers deed promotieonderzoek naar de invloed van elektrische velden op hersencellen. In plaats van iedereen een lijvig proefschrift te geven – dat ze ook heeft geschreven – tekende ze een toegankelijke strip over haar onderzoekservaringen. Daarin liet ze niet alleen het eindresultaat van haar onderzoek zien, maar ook de ándere kant: mislukte experimenten, talloze tegenslagen en jaren van ploeteren. Donderdag 8 juni verdedigde ze haar onderzoek aan de faculteit Electrical Engineering.
Raaijmakers besloot haar traditionele ‘lekensamenvatting’ in stripvorm te gieten, en als een los boekje aan haar publiek te overhandigen. Door een kijkje te geven in de geschiedenis van de neurowetenschap – mét de bijbehorende mislukkingen – hoopt ze de context te verduidelijken van het kleine radertje waaraan ze zelf heeft gewerkt. Wat gebeurt er precies in een enkele hersencel tijdens breinstimulatie? We leren via haar strip dat dat al in de tijd van de Romeinen werd toegepast: zij legden een sidderrog tegen het hoofd van patiënten met zware hoofdpijn. De stroomstoten die de vis uitdeelde, zouden de pijn verlichten.
Met een ingenieuze techniek kon zij onder de microscoop zien wat er daadwerkelijk met een neuron gebeurt wanneer je er een elektrisch veld overheen zet. In hippocampus-neuronen, die door hun lange uitlopers heel geschikt zijn voor metingen, zag Raaijmakers dat een zwak elektrisch veld nieuwe stroompjes kon opwekken. Met behulp van een speciale fluorescente verf werd vrijkomend calcium gemeten, dat allerlei leer- en groeiprocessen in gang zet. “We geven neuronen eigenlijk een duwtje in de goede richting, naar hun kantelpunt en ik heb daardoor kunnen laten zien dat zelfs een miniem elektrisch veld al van invloed kan zijn.”
Interview op de site van TUe.
